ဘတ္စ္ကားသမားမ်ား

မေန႕က ရံုးကျပန္ေတာ႕ the Mall ကေန 122 စီးျပီး အိမ္ကို ျပန္ျဖစ္တယ္။ the Mall ကေန အိမ္ကိုျပန္ရင္ စီးစရာ ကားေတြေပါတယ္။ ဒီေတာ႕လဲ ေတြ႕တဲ႕ကားကို တက္စီးလိုက္တာပဲ။ ျပသနာက 122 ကားေတြက အရမ္းျကမ္းတယ္။ မွတ္တိုင္မွာ ဆင္းမဲ႕သူပါလဲ ရပ္ခ်င္မွ ရပ္ေပးတယ္။ ေက်ာ္ျပီးမွ ရပ္ေပးခ်င္ရပ္ေပးတယ္။ အဲဒီ ေတာ႕ ျပသနာျဖစ္ျကေရာ။ မွတ္တိုင္ေရာက္ခါနီးလို႕ bell တီးေတာ႕ ကားကို ရပ္မေပးဘူး။ ေဘးကေနေက်ာ္တက္ျပီး တျခားကားနဲ႕ ျပိဳင္ေမာင္းေနလို႕။ ေနာက္တစ္မွတ္တိုင္က်မွ ရပ္ေပးတယ္။ အေ၀းျကီး လမ္းျပန္ေလွ်ာက္လုိက္ရတယ္။ ႏွမျခင္းမစာမနာ..သူတို႕ကားျပိဳင္ေမာင္းခ်င္တာနဲ႕။ ေနာက္တစ္ခါ 122 ဘယ္ေတာ႕မွ မစီးဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ အခုဒါက ပထမ အေခါက္လဲ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ အဲလိုကားသမားမ်ိဳး အျမဲေတြ႕တယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာရင္းနဲ႕ ကားသမားေတြ ကားစပါယ္ယာေတြ အေျကာင္းကို ေတြးမိတယ္။

ဘတ္စ္ကားသမားမ်ား

(၁)တစ္ခ်ိဳ႕ ကားသမားေတြက အရမ္းသေဘာေကာင္းျကတယ္။ မွတ္တိုင္မွာလဲ ေသေသခ်ာခ်ာရပ္ေပးျကသလို စီးမယ္႕သူက တားရင္လဲ ရပ္ေပးျကတယ္။ ကားေမာင္းတာလဲ ဂရုစိုက္ျကတယ္။ မတ္တတ္ရပ္ေနတဲ႕သူေတြ ရပ္ရခက္ေအာင္ မလုပ္ျကဘူး။ Break အုပ္ရင္လဲ ညင္ညင္သာသာပဲ။ ကေလးေတြနဲ႕ သက္ျကီးရြယ္အို အဘိုးအဘြားေတြ ဆင္းမယ္ဆိုရင္လဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ရပ္ေပးျကတယ္။

(၂)တစ္ခ်ိဳ႕ကားသမားေတြက အရမ္းစိတ္ရွည္လြန္းတယ္။ စီးမယ္႕သူ ရိွရိွ မရိွရိွ မွတ္တိုင္တိုင္းမွာ ရပ္တယ္။ မွတ္တိုင္ မဟုတ္လဲ လမ္းမွာ လက္ျပျပီးတားတဲ႕ သူေတြကိုလဲ ရပ္ေပးတယ္။ သူတို႕နဲ႕ေတြ႕ရင္ အျမန္လိုတဲ႕ အခ်ိန္ျကရင္ နဲနဲစိတ္ညစ္ရတာက လြဲလို႕ ကိုယ္ဆင္းရမယ္႕ အခ်ိန္အတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာရတယ္။

(၃)တစ္ခ်ိဳ႕ကားသမားေတြက သြက္တယ္။ မွတ္တိုင္မွာ လူမရိွရင္ မရပ္ေတာ႕ဘူး။ အေ၀းကေနျကိုျကည္႕ထားတယ္။ ကားရွင္းရင္ ရွင္းသလို သြက္သြက္လက္လက္ေမာင္းေပးတယ္။ ဆင္းမယ္႕သူ တက္မယ္႕သူရိွရင္လဲ ခ်က္ျခင္းမွတ္တိုင္ကို ၀င္လိုက္တယ္။ ခပ္သြက္သြက္ေလး ျပန္ေမာင္းထြက္တယ္။ ဒါေပမယ္႕ ကားေမာင္းတာ မရမ္းဘူး။ သူတို႕နဲ႕ေတြ႕ရင္ ကိုယ္သြားမယ္႕ ခရီးကို ခပ္ျမန္ျမန္ေလးေရာက္တယ္။

(၄)တစ္ခ်ိဳ႕ကားသမားေတြက စိတ္မရွည္ျကဘူး။ မွတ္တိုင္မွာ တက္မယ္႕သူက လက္ျပေနေပမယ္႕လဲ ရပ္ေပးခ်င္မွ ရပ္ေပးတယ္။ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး လမ္းလယ္ကေန တစ္ျခားကားေတြကုိ ေက်ာ္တက္သြားတယ္။ အဲလိုပဲ ဆင္းမယ္႕သူရိွလဲ မွတ္တိုင္မွာ တျခားဘတ္စ္ကားေတြ တန္းစီေနရင္ ေနာက္ကေန ေစာင္႕ျပီးမရပ္ခ်င္ေတာ႕ဘူး။ အဲလိုမ်ိဳးဆိုရင္ အေ၀းျကီးကထဲက ဆင္းရင္ဆင္းထား...ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ႕ မွတ္တိုင္ကို ေက်ာ္ျပီး အေ၀းျကီးမွာ ရပ္ရင္ရပ္..မရပ္ရင္ေတာ႕ ေနာက္တစ္မွတ္တိုင္ ေရာက္ျပီသာမွတ္။ ဒါေပမယ္႕ သူတို႕က ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံတယ္။

(၅)တစ္ခ်ိဳ႕ကားသမားေတြက ကားကို အရမ္းေမာင္းတယ္။ ျပိဳင္ခ်င္တယ္။ Break ကို ေဆာင္႕ေဆာင္႕ျပီးအုပ္တယ္။ ကားေပၚမွာ ရပ္ေနတဲ႕သူေတြကို ဂရုမစိုက္ဘူး။ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္။ Bell တီးရင္လဲ ရပ္ေပးခ်င္မွ ရပ္ေပးတယ္။ တက္မယ္႕သူရိွလဲ မသိသလိုနဲ႕ ေက်ာ္သြားျကတယ္။ မွတ္တိုင္နီးရင္ေတာ႕ အေျကာင္းမဟုတ္ဘူး။ မွတ္တိုင္ေတြ ေ၀းတဲ႕အခါ မွတ္တိုင္ေက်ာ္ဆင္းရတဲ႕ သူေတြက စိတ္ညစ္ျကရတယ္။ ကားကလဲ အျကမ္းပတမ္းေမာင္းေတာ႕ ဆင္းခါနီးရင္လဲ လဲမွာစိုးရ..သူမ်ားကို တိုက္မိခိုက္မိမွာစိုးရ။ ကိုယ္႕ကိုလဲ သူမ်ားေတြလို မွတ္တိုင္ေက်ာ္ျပီး ရပ္မလား မေရာက္ခင္ကတည္းက ရပ္မလား စိတ္ပူေနရတယ္။ မ်က္ႏွာထားေတြကလဲ လုပ္ခ်င္တာလုပ္မယ္ ဆိုတဲ႕ မ်က္ႏွာထားေတြနဲ႕။


အမွန္တကယ္ေတာ႕ ဒါေတြဟာ ကိုယ္က်ရာ တာ၀န္မွာ ထမ္းေဆာင္ေနျကရတဲ႕ လူေတြရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြပါ။ သင္ေရာ..ဘယ္လို လူမ်ိဳးလဲ။ ကိုယ္က်တဲ႕ တာ၀န္မွာ တာ၀န္ေျကရဲ႕လား။ ကိုယ္႕ေျကာင္႕ လူတစ္ဖက္သားမွာ စိတ္ဆင္းရဲသြားရသလား။ စိတ္ခ်မ္းသာသြားရသလား။ ျပန္လယ္ဆန္းစစ္ျကည္႕ပါ။